Er is een Liefde, een Grotere alomvattende Liefde dan de persoonsgebonden zgn. huis tuin en keukenliefde:
Ga dus de Wereld in Fysiek of in de Geest; en heb De Mensen Lief.
Ze leven net als jij kwetsbaar en sterk tussen Liefde en weten, of tussen hoop en vrees -niet meer en niet minder. Dus heb hen Lief en maak het leven zachter
¨…… Avalokitesvara betekent, enigszins geparafraseerd, ‘de Heer die overal wordt gezien’, het kosmische licht, de kosmische geest, waarin we leven, ons bewegen en ons bestaan hebben, waarvan de essentie, het licht, trilt en brandt in elke mensenziel, de vonk in ieder mens.
Het is de innerlijke of voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke om ons heen in alles …..*
WACHT
… en dan plotsklaps
ligt het leven binnenstebuiten
leef je gesplitst tussen
twee walkanten
daar stormt het terwijl je van haven
naar haven slingert
verdeeld en buitenlangs
geen lach of traan
geen stilte of geluid troost;
onrust en niet wéten
geven het tijdsverloop aan
niet meer dan dat…
vóór-lopig
De kracht in jezelf
wacht de tijd af
en ondertussen
leert het leven, jou
je telkens in de wachtrij zettend:
Hoe sterk Liefde is
het geloof in
je eigen Kracht
een prins,
een koning als sterren door je haren
diep bewaard en beschermd
van binnen – ook hij wacht –
hou vol
Vandaag een Parel gevonden op Uvi’s weblog van de “onvoltooid verleden tijd”. Omdat het me zo ontroert, pijnigt en mededogen me wakker maakt geef ik het door.
een menigte
Verdwalen
Zo stil als
de nacht zich neerlegt bij het einde
van het verlangen;
de zoute wind beweegt de zoute zee, tot
aan de einder waar het ‘gemis’ slaapt
langs de randen
van mijn hart.
Mijn stil berustend hart
liggend in het Wit
tussen letters en verhalen,
sluimerend in hulpeloze Vrede
*
drupsgewijs
valt ze me te binnen
de liefde, de ontroering
Wijsheid; :In mijn eigen gedachten ontspon – gaande dit gesprek – zich deze overweging:
Op weg naar Licht in jezelf dat in jezelf te vinden is. Ken U zelve. Het doel ligt niet aan het einde van de weg, maar lángs De Weg erheen ligt het doel voortdurend aan onze voeten, loop het niet onachtzaam voorbij. Leef je leven, al ‘levend’, maar Lééf het dan ook.
Enkele stappen bij ons vandaan hield het kleine paradijs zich verborgen… tot nu toe. Land en water, wat een mooi Duet, muziek in beeld en 100 zwaluwen, dat was er zomaar allemaal. Als je ‘meegaat’ met waarheid en schoonheid in je natuur, dan gaat De Natuur met jou mee.
Ook een briefje vond ik na jaren nú pas weer terug, een oude notitie die ik maakte:
“Want overal waar wij als ‘roof’ willen vasthouden wat ons enkel als ‘geschenk’ toekomt, ligt de dood aan de deurpost en worden mensen elkaars ‘belagers’ in plaats van elkaars ‘Behoeders’.” (bron: Benedictijns tijdschrift 2009 nr. 2, pagina 72)
Zo zie je maar weer eens: je kunt HET even kwijt zijn, maar Het goede verlaat je nooit. Het kleeft ongezien aan je en na verloop van tijd bestaat je wereld er zelfs uit.
Durf te Denken, durf te Zijn, zoek en kén uiteindelijk jezelf
Alles van waarde is weerloos…
.
Een geweldige soundtrack door Mark Orton van een nóg geweldiger Film: “NEBRASKA ”
Zomaar omdat ik van je hou.
*
Liefs
.
Nikola Tesla, een mens van Licht en Energie. Zijn dromen worden eindelijk gezien.
.
Geliefde
Stiller en steeds stiller woon ik
in mijzelf, een kleine wereld
met gouden randen waar
gedachten buitelen als
diamanten in mijn haar.
Op het diadeem rust een koning
breedgevleugeld omspant hij
mijn fluistering
in de oceaan
voor het slapen gaan
.
Oorspronkelijk van Haydn, maar prachtig door Tom Parker bewerkt. “Vredig en gezond kerstfeest”
Een weergave van de schoonheid en de troost. (ooit VPRO, Wim Kayzer)
Het is onbeschrijvelijk, hoe deze man ´George Steiner´, mij heeft voorzien van geestelijk en intellectueel voedsel. De gecompliceerdheid van de eenvoud, of wel te verstaan de gecompliceerdheid van het weglaten, om uiteindelijk de eesentie van de dingen over te houden…
De schoonheid van het zoeken en de rijkdom van het Vinden…
.
.
Al haast November
Voordat ze vertrok; de maan
lag ze op haar rug
te onheilspellend
achterover
nu ze weg is
en het zwarter is, dan
het ooit zwart was
ben ik bang
dat ze nooit meer
zoals altijd
–na haar huwelijk met de zon-
op haar buik weerom zal schuiven
– ben ik bang
ben ik
onheilspellend
bang
hoe de tijd zich verbergt
in haar gestalte, haar
gezichten naar links naar rechts
gewend
uitkijkend over mijn leven
buigend sereen en blank
soms bevend, de maan; mijn stille troost
mijn bang gemoed
.
Afbeelding: ‘November-maan’. een eigen foto 2013
Dagboek van een roerloze reiziger - Jongetje kijkt naar buiten. En naar binnen. -----------------------------------------------------------
Een normale juf die gewoon haar ding doet
de 7de
Over geloof en denken
Gemakkelijk gelukkiger worden
GAUDIA SEMPER AGO. ~ ~ ~ ~ ~ Musica dell'anima 